انتگرالگیری مسیری (Contour integration) فرایندی است که طی آن مقادیر یک انتگرال مسیری حول یک منحنی ساده ی بسته ی فرضی (contour) در صفحه ی مختلط (complex plane) محاسبه می شوند. به عنوان یک نتیجه ی شفت انگیز و جالب توابع هولومورفیک (holomorphic functions)، چنین انتگرال هایی به راحتی می توانند با جمع مقادیر مانده های مختلط (complex residues) داخل منحنی محاسبه شوند.
فرض کنیم و دو چندجمله ای به ترتیب از درجه ی n و m با ضرایب , ..., و , ..., باشند. منحنی بسته ای در نیم صفحه ی بالایی (upper half-plane) همچون شکل بالا داریم. با تعویض x به z، می نویسیم . آنگاه
infty)int_(-R)^R(P(z)dz)/(Q(z)). " src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/NumberedEquation1.gif" width=187 border=0>
یک مسیر را که در امتداد محور حقیقی از تا مستقیم است، تعریف کرده و یک نیم دایره جهت اتصال دو نقطه ی انتهایی این مسیر مستقیم در نیم صفحه ی مختلط بالایی را رسم می کنیم. به کمک قضیه مانده ها (residue theorem) خواهیم داشت
که مانده های مختلط (complex residues) را نشان می دهد. با حل
infty)int_(-R)^R(P(z)dz)/(Q(z))=2piisum_(I[z]>0)Res(P(z))/(Q(z))-lim_(R->infty)int_0^pi(P(Re^(itheta)))/(Q(Re^(itheta)))iRe^(itheta)dtheta. " src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/NumberedEquation2.gif" width=392 border=0>
تعریف می کنیم
(*) infty)int_0^pi(b_n)/(c_m)R^(n+1-m)i(e^(itheta))^(n-m)dtheta" src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/Inline35.gif" width=176 border=0>
و مجموعه ی
آنگاه معادله ی (*) خواهد شد
infty)i/(R^epsilon)(b_n)/(c_m)int_0^pie^(i(n-m)theta)dtheta. " src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/NumberedEquation4.gif" width=178 border=0>
اینک،
infty)R^(-epsilon)=0 " src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/NumberedEquation5.gif" width=70 border=0>
برای 0" src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/Inline36.gif" width=29 border=0>. این بدان معناست که برای =1" src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/Inline37.gif" width=86 border=0> و یا =n+2" src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/Inline38.gif" width=55 border=0> ، داریم
0)Res[(P(z))/(Q(z))] " src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/NumberedEquation6.gif" width=209 border=0>
که در آن =n+2" src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/Inline40.gif" width=55 border=0>. در لم گوردن (Jordan"s lemma) تابع مختلط مقدار را بکار می بریم. بنابراین بایستی داشته باشیم
infty)f(x)=0, " src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/NumberedEquation7.gif" width=78 border=0>
که برای تصدیق آن باید رابطه ی =n+1" src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/Inline42.gif" width=55 border=0> را مطالبه کنیم.
از این رو به ازای =n+1" src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/Inline43.gif" width=55 border=0> و 0" src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/Inline44.gif" width=30 border=0> داریم:
0)Res[(P(z))/(Q(z))e^(iaz)] " src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/NumberedEquation8.gif" width=260 border=0>
چون این رابطه بایستی به طور جداگانه برای قسمت های حقیقی و مختلط ارضا شود، نتیجه را می توان به دو رابطه ی مهم زیر بسط داد:
0)Res[(P(z))/(Q(z))e^(iaz)]} " src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/NumberedEquation9.gif" width=304 border=0>
0)Res[(P(z))/(Q(z))e^(iaz)]}. " src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/ContourIntegration/NumberedEquation10.gif" width=300 border=0>
منابع:
Arfken, G. Mathematical Methods for Physicists, 3rd ed. Orlando, FL: Academic Press, pp. 406-409, 1985.
Krantz, S. G. "Applications to the Calculation of Definite Integrals and Sums." §4.5 in Handbook of Complex Variables. Boston, MA: Birkh?user, pp. 51-63, 1999.
Morse, P. M. and Feshbach, H. Methods of Theoretical Physics, Part I. New York: McGraw-Hill, pp. 353-356, 1953.
Whittaker, E. T. and Watson, G. N. "The Evaluation of Certain Types of Integrals Taken Between the Limits and ," "Certain Infinite Integrals Involving Sines and Cosines," and "Jordan"s Lemma." §6.22-6.222 in A Course in Modern Analysis, 4th ed. Cambridge, England: Cambridge University Press, pp. 113-117, 1990.